maandag 13 juni 2011

Marble Sounds & The Bony King Of Nowhere

Afgelopen donderdag stonden de Belgische bands Marble Sounds en The Bony King Of Nowhere in Mezz.

Afgezien van het feit dat ik Belgen en hun accenten erg grappig vind, bleken ze ook nog een èrg mooie muziek te maken. Het luisteren waard, mensen!

Mezz was ingericht als een ware snoezelruimte, compleet met kussens waar mensen mee op de grond konden zitten en statafels om relaxt hangend naar de shows te kunnen kijken. Ik vond dat er een heerlijke sfeer hing. Mensen zaten op de grond, hingen aan een tafel of stonden met een biertje.

Marble Sounds was mooi! Deze Beligsche heren maken veel gebruik van voorgeprogrammeerde geluidjes, wat een mooie, dromerige sfeer geeft. Deze band maakt sprookjesachtige liedjes en van een bezoeker hoorde ik de opmerking: “Het klinkt als een verstaanbare versie van Sigur Rós.” Dat vond ik wel een aardige vergelijking.

Er was weinig licht en veel rook, maar ik heb toch wat foto’s (klik voor vergroting) kunnen maken:




  

Filmpje:



Bij opkomst van The Bony King Of Nowhere kwam alleen The King himself het podium op. Deze jongeman komt uit Gent. Ik was meteen onder de indruk van zijn fragiele uiterlijk, inclusief lang, smal lichaam bekleed met een zwart smal pak en een akoestische gitaar. Bram Vanparys, zoals persoon in kwestie heet, maakt ook mooie luisterliedjes. Soms wordt hij vergezeld door zijn band, soms niet. Dat geeft een best fijne afwisseling. Wanneer de band wel op het podium is, verblijden ze het publiek (mij ieder geval wel) met prachtige achtergrondzang, die door de meerstemmigheid ook bijzonder sferisch is. Mijn complimenten trouwens voor de drummer / percussionist / achtergrondzanger / organist. Deze man speelde telkens iets anders. De rest van de muzikanten was ook prima. Een dame achter het orgel die met haar stem een andere (vrouwelijke) dimensie aan de achtergrond zang gaf. Een prima gitarist die naar mijn idee een beetje te veel in het donker stond (hij was goed!) en een bassist die niet zo opviel, zoals bassisten dat vaak doen.
Complimenten ook voor het geluid in de zaal, niet te hard, niet te zacht, gewoon prima.  

Als laatste nummer speelde de voltallige band, midden in de zaal en omringd door het publiek een akoestische cover van Townes van Zandt. O, wat waardeer ik zulke acties! Kampvuur, waar was je?! Erg mooi!

Foto’s (klik voor vergroting):







Filmpje:



Een nog een filmpje opgenomen tijdens de Townes van Zandt-cover door een bezoeker van Mezz:




Meer info over Marble Sounds is hier te vinden. Over The Bony King Of Nowhere lees je hier meer.

dinsdag 7 juni 2011

Jónsi - Tornado (Fuck Buttons remix)

Ik ben groot fan van Jónsi.
Het nummer 'Tornado' dat op zijn album 'Go' staat is prachtig, maar in deze remix van Fuck Buttons ook èrg lekker!

Culture Club - Karma Chameleon

Wat blijft dit een lekker nummer en wat is Boy George heerlijk fout in de clip:


Ook ik heb zo m'n guilty pleasures als het om muziek gaat...

woensdag 1 juni 2011

Mariska luistert: Eddie Vedder - Ukulele Songs

De mooie Eddie Vedder (je weet wel, die van Pearl Jam) met een ukulele? Sounds good! 


Mariska luistert en schrijft:

1. "Can't Keep"   2:35
Van deze openingstrack word ik een beetje zenuwachtig. Het zal het herhalende melodietje op de ukulele zijn. Maar van Eddie Vedder word ik blij. Wat een stem heeft die man.

2. "Sleeping by Myself"   1:54
Dit klinkt al relaxter dan ‘Can’t Keep’. Een mooi liedje waarvan de titel eigenlijk al voor zichzelf spreekt. Een citaat:

“I should have known there was someone else
Down below I always kept it to myself
Now I believe in nothing
Not today as I move myself out of your sight
I'll be sleeping by myself tonight”

Eddie Vedder met liefdesverdriet, het zou niet moeten mogen. Maar er komt wel een mooi en puur liedje uit voort.

3. "Without You"   3:19
‘Without You’ begint met een lekker riedeltje op de ukulele. Ik begin te wennen aan het karakteristieke geluid van het instrument. Lekker folky en in tegenstelling tot het vorige nummer word ik hier best blij van. Een liefdesliedje!

4. "More Than You Know" (lyrics: Billy Rose & Edward Eliscu, music: Vincent Youmans) 2:25
In het begin dacht ik “Hé, wat een leuk melodietje!”, maar al snel slaat dit om in iets anders. “I need you so, more than you know”. Eddie, wat je hier nodig hebt is geen ukulele. Zet er een mooie pianomelodie onder!
More Than You Know’ komt oorspronkelijk uit 1929 en is gecomponeerd door Vincent Youmans, een Broadway producent.

5. "Goodbye"   2:28
Ook al zijn de teksten goed en gevoelig, toch kan ik het niet serieus nemen door die donderse ukulele. “I guess that this is goodbye” I guess, yes. Misschien dat dit album prima werkt op een zomerse dag, terwijl je met een biertje of wijntje in het gras ligt. Maar op een niet-zo-heel-erg-zonnige-dag is dit niet mijn favoriete album.

6. "Broken Heart"   2:36
Hé! ‘Broken Heart’ klinkt beter! Alweer een liefdesverdrietliedje, opvallend. Nu de ukulele gebruikt wordt om lekker aan te plukken is het een veel toegankelijker geluid. Ja, dit is wel mooi.

7. "Satellite"   2:19
Het begin is niet zo bijzonder, gewoon, een liedje. Maar wanneer het refrein begint slaat het nummer op een rare manier om. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar het ‘klopt’ niet. Het refrein lijkt van een ander nummer. Eddie’s stem verleid me hier ook niet zo. Hij lijkt een beetje boven de muziek te zweven.  Jammer, want de tekst is wel mooi:

“I've seen the light, I'm
satisfied that
the brightest star is you
satellite, I'm
holding tight
beaming back to you”

Niet bijster origineel, wel mooi.

8. "Longing to Belong"   2:48
Ah, dit is zeker ook weer zo’n jaren ’20 nummer”, is het eerste wat ik dacht bij het horen van ‘Longing to Belong’. Maar nee, het is echt door Eddie Vedder zelf geschreven. Hé! Een cello! Dat geeft een nieuwe dimensie aan het album. Dit nummer is de eerste single van het album. Een goede keus, wat mij betreft. Nice one, Eddie!

9. "Hey Fahkah"   0:09
Een tussenstukje, één akkoordje, verder geen muziek, wel een lachende Eddie die je op zijn ukulele hoort trommelen. De beste had het blijkbaar naar zijn zin. Dat vind ik altijd fijn om te weten. Als je zelf maar blij word van je muziek!

10. "You're True"   3:23
Dit klinkt goed! Dit vind ik een typisch Eddie Vedder-liedje. Vraag me niet waarom. Luister het maar, dan snap je het waarschijnlijk.

11. "Light Today"   2:41
‘Light Today’ start met het geluid van golven. Nu is de Hawaï-feeling helemaal compleet. Ik zie Eddie al zitten, in een gebloemde korte broek op een strand tussen de Hula-dames. Na het googelen van een aantal Hawaï-foto’s klinkt de muziek opeens heel anders. Kijk maar:


12. "Sleepless Nights" (Felice Bryant & Boudleaux Bryant) 2:39

Felice Bryant en Boudleaux (toffe naam!) Bryant waren een country-duo. En dat is ook te horen in deze versie. Eddie toch, dit werkt niet. Hoe zeg ik subtiel dat ik dit een zeiknummer vind? O, zo dus.

13. "Once in a While" (lyrics: Bud Green, music: Michael Edwards) 1:45
Een oud jazznummer, ook een cover. Ik vind het opvallend dat Vedder ècht oude nummers heeft uitgekozen om vervolgens te verbouwen tot ukulele-

14. "Waving Palms"   0:37
Wat een toepasselijke titel. Hawaï!  Leuk tussenstukje. Ik krijg spontaan zin om door m’n tuin te gaan dansen.




15. "Tonight You Belong to Me" (lyrics: Billy Rose, music: Lee David) 1:42
Een duet met Cat Power. Beide stemmen matchen goed. Weer een jaren ’20 nummer, wat ook weer goed hoorbaar is.

16. "Dream a Little Dream" (lyrics: Gus Kahn music: Fabian Andre & Wilbur Schwandt) 1:29
Wanneer dit nummer begint word ik een beetje bang van Eddie’s hele donkere stem. Weer een oudje, dit keer uit de jaren ’30. Ik vind dit niet zo’n mooie uitvoering. The Mamas & The Papas deden het leuker! Want ja, die hebben hem ook opgenomen.


Over het algemeen bevat ‘Ukelele Songs’ vrij korte nummers. Tien songs halen de tweeëneenhalve minuut niet. Maar daar tegenover staat wel dat Vedder zestien nummers op dit album heeft gezet en dat hij gewoon een goede stem heeft. Dit album bevat een paar nummers uit de jaren ’20 en een enkele uit de jaren ‘30, die omgebouwd zijn naar ukulele-stukken. Gewaagde actie, maar ik vind het wel wat hebben. ‘Longing to Belong’ is mijn favoriet! 

Ik kon de officiële video niet plaatsen, maar het gaat om de muziek. Kijk en geniet:



Ik vermoed dat dit album het prima doet op een mooie zomerdag!


dinsdag 31 mei 2011

Emma Louise - Jungle


Dit mooie liedje hoorde ik net op 3FM:


Het is de debuutsingle van de 19-jarige zangeres uit Brisbane, Australië. 
Haar MySpace is hier te vinden.

Tank86 presenteert 'Rise'

Op zondagavond 29 mei gaf Tank86 de presentatie van hun nieuwe album ‘Rise’. Voorafgaand aan de hoofdact spelen Burn The Iris uit Eindhoven met hun progressieve hardcore metal en SiMÓN uit Rotterdam. Burn The Iris klinkt prima en zanger Richard Spierings springt regelmatig vanaf het podium tussen het publiek. Begrijpelijk, met z’n vijven op het podium van De Boulevard is het ook vrij krap.
 
Tijdens de show van SiMÓN stroomt het publiek langzaam binnen. SiMÓN gebruikt in hun muziek een fijne afwisseling tussen harde beukende metal en melodieuze stukken. Zanger Ilja gebruikt zowel screams als cleane zang, waardoor ook de zanglijnen afwisselend zijn. Met hun galmende gitaarpartijen en veel sfeer is deze band te definiëren als gecompliceerd en bruut, in de goede zin van het woord!

Na deze prima opwarmers betreden de mannen van Tank86 het podium. Vanaf het begin is deze band te vergelijken met een machine die aangezet wordt en niet meer ophoudt tot de laatste noot heeft geklonken. Ze gaan los met hun beukende en slepende ‘instrumental heaviness’, zoals ze het zelf noemen. Hoewel Tank86 geen zang heeft is dit geen gemis tijdens de show. Integendeel, de opvallende tempowisselingen, fijne gitaarsolo’s en gitaareffecten komen op deze manier prima tot hun recht. Gitaristen Joost Kruiswijk en Harold Aling spelen vaak dezelfde lijnen, de één hoog en de ander laag. Deze muzikanten vertellen verhalen met hun instrumenten. Bassist Jochum van Weert speelt enthousiast en voldoet qua podiumpresentatie absoluut niet aan het saaie stigma dat bassisten regelmatig krijgen. Drummer Rogier Berben is minder goed te horen, hoewel hij hard genoeg speelt. Maar op de momenten dat zijn drumwerk wel goed naar voren komt is te horen dat ook hij een prima muzikant is.
Tank86 zou vanwege hun enthousiasme en afwisselende muziek wel eens groot kunnen worden. Breda heeft in ieder geval een band om trots op te zijn.

Het nieuwe album ‘Rise’ is de opvolger van ‘Behold’ uit 2008, bestaat uit acht nummers en bevat een samenwerking met onder andere Peter van Elderen (Peter Pan Speedrock). Geïnteresseerden kunnen het album kopen via de site van Tank86. En geloof me, het is zeker de moeite waard! Van zo’n beukende band uit mijn speakers word ik zelf erg enthousiast. Tank86 walst je plat! And you’re gonna love it.







De foto's zijn door mij genomen tijdens de show van Tank86 in januari 2011 gaf. 

De promovideo voor 'Rise':



Websites: